मोदीको नेपाल भ्रमणः जनकपुरबिना अयोध्या अधुरो छ

जनकपुर, २८ बैशाख – भारतीय प्रधानमन्त्री नरेन्द्र मोदीले जनकपुरमा नेपाल र भारतको ऐतिहासिक सम्बन्धको गुनगान गाएका छन्। मोदीले नेपाल-भारत बीचको आदिकालीन सम्बन्ध राजनीति भन्दा पनि देव नीतिले बाँधिएको बताएका छन् । मिथिलानगरी जनकपुरबाट दुई दिने नेपाल भ्रमण आरम्भ गरेका मोदीको स्वागतमा शुक्रबार जनकपुर उपमहानगरपालिकाले आयोजन गरेको नागरिक अभिनन्दन समारोहलाई सम्बोधन गर्दै उनले भने, ‘नेपाल–भारतको समबन्ध राजनीति, कूटनीति, समरनीति भन्दा पनि देवनितीले बाधिएको छ । यो अटूट छ ।’
मोदीले आफ्नो प्रसस्तियुक्त सम्बोधनमा जानकी धामबिना अयोध्या अधुरो रहेको बताए। ‘नेपालबिना भारतको आस्था अधुरो छ, नेपालबिना भारतको इतिहास र आस्था अधुरो छ’, उनले भने।
उनले भारतको छिमेकी पहिले भन्ने नीतिमा नेपाल एक नम्बरमा रहेको बताए। उनले नेपाल र भारतबीचको सम्बन्ध कुनै परिभाषाबाट होइन भाषाबाट जोडिएको दाबी गरे। ‘यो आस्थाको भाषा हो, यो आफ्नोपनको भाषा हो, यो रोटीको भाषा हो यो बेटीको भाषा हो,’ मोदीले भने। ‘नेपाल र भारतको सम्बन्ध राजनीति, कूटनीति, समरनीतिभन्दा अलग देवनीतिले जोडिएको छ। व्यक्ति र सरकार आउँछन् जान्छन् तर हाम्रो सम्बन्ध अजर अमर छ,’ मोदीले थपे।
उनले नेपाल-भारत सम्बन्धको चित्रण गर्न रामचरितमानसको हरफ पनि उल्लेख गरेः
जे न मित्र दुख होहिं दुखारी।
तिन्हहि बिलोकत पातक भारी॥
निज दुख गिरि सम रज करि जाना।
मित्रक दुःख रज मेरु समाना॥
उनले विकासको पहिलो सर्त लोकतन्त्र भएको जनाउँदै चुनावपछि गठित नयाँ सरकारमा जनआकांक्षा पूरा गर्ने जिम्मेवारी रहेको पनि उल्लेख गरे। उनले चुनाव सफलताका लागि सरकारलाई बधाइ समेत दिए। तीन पटक ‘जयसियाराम’को उद्घोष गरी मैथिली भाषामा उनले आफ्नो सम्बोधन सुरु गरे- ‘जनक नन्दनी माँ जानकी केँ पवित्र भूमि, मिथिलाक सांस्कृतिक राजधानी जनकपुरधाम मेँ हमरा नौत दँकँ, बजेलौ आ सम्मान देलौं एकरालेल हम सम्पूर्ण मिथिलावासी, जनकपुरवासी आ प्रदेश २ के सम्पूर्ण जनता केँ नमन करैत छी। ’ अर्थात् जनकनन्दनी माता जानकीको पवित्र भूमि,मिथिलाको सांस्कृतिक राजधानी जनकपुरधाममा मलाई निम्तो लिएर बोलाई , सम्मान गर्नु भएकोमा म सम्पूर्ण मिथिलावासी,जनकपुरवासी तथा प्रदेश २ का सम्पूर्ण जनतालाई नमन गर्दछु।’
कार्यक्रम सञ्चालक प्रदेश २ का भौतिक पूर्वाधारमन्त्री जितेन्द्र सोनल मोदीलाई हिन्दीमा सम्बोधन गरे पनि भारतीय प्रधानमन्त्री मोदी भने मैथिली भाषाबाट आफ्नो सम्बोधन सुरु गरेका थिए। आफ्नो सम्बोधनको अधिकांश समय उनी मिथिलाको भाषा, साहित्य, मिथिला चित्रकलाकला, संस्कृति, दर्शन आदिकै विश्लेषणमा खर्चेका थिए। उनको तर्क थियो, ‘मिथिलाका राजा जनकलाई विदेह पनि भनिन्छ, यो किन भने उनी आफूभन्दा पनि देश र जनताको लागि समर्पित थिए।’