कविता – कमरेड बाहुनबा !

शरद पौडल
लामो नाक र ठुल्ठुला आँखा
तिलचामले लामा लट्टा
धुवाँले पहेलिएका जुङा र दारी
अनि तिन्लाई स्वाहुने गरि
निधारमा रातो लेपन
र, जिउमा रातो वस्त्रधारी
हाम्रा बाहुनबा/कमरेड बाहुनबा ।
नछोऊन् भान्सो कसैले भनेर
अलक्कै चुलो लाउनुहुन्छ
धोतिपाटो फेरेर
स्वयंपाके बन्नुहुन्छ ।
अरूले पकाएका भाँडा
अमिलो लाएर माझ्नुहुन्छ
बल्ल चुलोमा बसाल्नुहुन्छ ।
चोखा अति चोखा
हाम्रा बाहुनबा/कमरेड बाहुनबा ।
काँधको मैलो जनै समाएर गरिने
लामो जप पछि
पञ्चायन चल्छ बिहानभरि
निमध्यान चल्छन थरिथरि ।
चिम्म आँखाले
सायद इश्वर खोजिरहन्छ कतै निरन्तर ।
शंख घन्ट र धुवध्वार पछि
आँखा तेजिला बनेर खुल्छन
मुहार धप्धपाऊँदो देखिन्छ ।
मुसुमुसु हाँस्छन बल्ल
सन्तोषको मुद्रामा
हाम्रा बाहुनबा/कमरेड बाहुनबा ।
कन्ठ छ
गीतासंगै कम्युनिष्ट घोषणापत्र
महाभारत पर्बसंगै अक्टोबर क्रान्ति ।
नाजि राष्ट्रवाद पनि था छ
र थाहा छ माओको क्रान्ति पनि ।
अहँ !कहिँकतै नचुकेका
कुनै बैरि पार्टीका ढोका नघुसेका
स्वस्थ्य छविका, स्वच्छ छविका
हाम्रा बाहुनबा/कमरेड बाहुनबा ।
महिलाहरू, दलित र जनजातिहरू
श्रमजीवी र हुँदा खानेहरू ।
हो, तिन्को पनि दिन फिर्छ भन्नुहुन्छ
तर तिन्ले थान्कामा बस्नपर्छ भन्नुहुन्छ ।
उम्लेको दूध देखाऊदै सम्झाउनु हुन्छ
उम्लनु हुन्न अइमइ,
उम्लुनु हुन्न दलित
अहँ उम्लनु हुन्न् गरीपले
उम्लेसि त पोखिन्छ दूध जस्तै भुईमा ।
सुस्ते सुस्ते हुन्छ
अरामले हुन्छ ।
हुनिबेलामा आँफै भै हाल्छ
जसरी भयो राणा निर्मुल
पंचेति निर्मुल, राजाशाही निरमुल ।
नाथे जातपात र धनी गरिप्
आईमाई र लोउनिमान्छे बीचको
थोप्लो जत्तिको भेदभाउ
उसै हटिजान्छ ।
कुरा यसरी नै सुरू हुन्छ संधै
र अन्त्य पनि यसरीनै
सल्लाहकार हुनुहुन्छ पार्टीको
पार्टीलाई संधै बाटो देखाईरहनुहुन्छ
हाम्रा बाहुनबा/कमरेड बाहुनबा ।